Jesaja 1:7. Het land.

Tuinieren.

Mijn ideaal was een zogenaamd volkstuintje Het leek mij een goede en zinvolle vrijetijdsbesteding. Gezond actief zijn en buiten bezig zijn in de natuur, met als opbrengst, heerlijke zelfgekweekte groenten en vruchten. Wat wil je nog meer. Dus ik huurde een stukje grond van iemand die zijn akker had verdeeld in kleine akkertjes zo dat stadsmensen ook iets gezonds zouden kunnen doen. Dus dat ging ik doen. Eerst mijn land ontginnen. Dat was nodig vanwege de begroeiing die zich op dit verwaarloosde stukje grond had gevestigd. En dan de grond geschikt maken voor het inzaaien en planten met alles wat lekker en gezond zou zijn. Een leuke hobby, zeker! Maar ik had mij vergist in de tijd die deze hobby vraagt. Ik dacht met een paar uur per week wel klaar te zijn. Maar dit viel tegen. Eigenlijk had ik een paar uur per dag nodig om in het hoogseizoen mijn tuin op orde te houden. Als je daar de tijd niet voor hebt dan ontstaat er vanzelf een soort oerwoud. Daar gaat de aardigheid van af dus ik ben snel begonnen en ook weer snel gestopt. De Bijbeltekst die we willen bestuderen gaat over een hele natie waar bij de landbouwgrond door omstandigheden werd verwaarloosd. 

Jesaja 1:7. In tweevertalingen

Statenvertaling: Uw aardrijk is een verwoesting, uw steden zijn met het vuur verbrand; u land verteren de vreemden in uw tegenwoordigheid, en een verwoesting is er, als een omkering door de vreemden.

Nieuwe Bijbelvertaling: Je land is verwoest, je steden zijn verbrand. Vreemde stropen onder je ogen de akkers af, vreemde maken alles tot een woestenij.

Het volk van Israël woont in het land dat hen door God beloofd is. Dat noemen we het beloofde land. Het land van belofte. Dit land werd ook wel het land van melk en honing genoemd.

Ga ook naar: https://www.christenvandaag.nl/nl/Bijbelstudie-OT/Isra-l-land-dat-overvloeit-van-melk-en-honing/

De toestand van het beloofde land zoals hier beschreven Jesaja 1:7. is ronduit miserabel. Is dit nu hel land wat God aan zijn volk beloofd heeft. Ik geef de tekst nog een keer weer maar nu met mijn eigen woorden.

Het land wat door God voor het Volk van Israël bestemd was ziet eruit als een desolaat landschap, alsof de hele agrarische sector is weggetrokken en akkers en weidegronden heeft achtergelaten. En als je kijkt naar de steden dan zien die eruit of ze gebombardeerd zijn. Als rokende puinhopen. Er zijn wel mensen maar dat zijn de vreemdelingen die het land doorkruisen om te zien of er voor hen nog iets te halen valt.

Hoe is dit zo gekomen? Israël was geroepen om een heilig volk te zijn. Heilig in de zin van en volk voor God tot eer van God en in dienst van God. Maar daar hadden de Israëlieten geen trek in. Zij negeerde God en diende andere namaak goden. Verder deden ze ongeveer alles wat God verboden had. En dit is het resultaat. Elders lezen wij daar het volgende over in Jesaja 5:1-7 in de vorm van een beeldspraak.   

Met mijn eigen woorden.

Ik wil graag een lied zingen voor degene waar ik van hou. Het gaat over zijn wijngaard Hij bezat een wijngaard op goede grond. De grond heeft hij voorbewerkt en hij heeft hem vol gezet met goede wijnplanten. In het midden bouwde hij een toren en zorgde voor een goede perskuip om van de druiven druivensap te maken. Hij verwachte een goede oogst maar de druiven waren niet te eten. Toen riep hij iedereen erbij en vroeg om hun visie over dit slechte resultaat. Zijn vraag was; wat had ik nog meer moeten doen om een goede oogst te krijgen? Ik dacht dat ik een goede oogst zou krijgen maar het tegendeel is waar. Ik zal jullie vertellen wat ik met deze wijngaard ga doen. Ik zal zijn beschutting wegnemen en ik zal er een wildernis van maken. Ik geef alle ruimte aan het onkruid. Ik begiet dit land niet met water. Want deze wijngaard is een beeld van mijn volk Israël. Zij waren druk met bloedvergieten en geschreeuw.  

Lees deze tekst in het origineel:  https://herzienestatenvertaling.nl/teksten/jesaja/5