Deuteronomium
Uw woord is een lamp voor mijn voet
en een licht op mijn pad.
Psalm 119:105
Deuteronomium 1:1 NBV.
Hier volgen de woorden die Mozes tot Israël heeft gesproken in de dorre vlakte aan de overkant van de Jordaan, ter hoogte van Suf, tussen Paran aan de ene kant en Tofel, Laben, Chaserot en Di-Zahab aan de andere.
Mozes houdt zijn laatste toespraak voor heel het volk van Israël. Stel je voor: iemand wil een historische roman schrijven over het leven van Mozes. De Bijbelse geschiedenis levert voldoende materiaal voor een spannend boek of een weergaloze film. Spanning, sensatie, tragedie en nog veel meer. Gelukkig is er nog niemand (voor zover ik weet) die het plan heeft opgevat om dat boek te schrijven of die film te maken. Delen van de Bijbelse geschiedenis zijn wel verfilmd, maar het echte verslag in de Bijbel is volgens mij het beste en al spannend genoeg.
Stel je voor, daar staat de oude leider. Hij is inmiddels honderdtwintig jaar oud. Zijn levensgeschiedenis is bezaaid met heftige en soms bloedstollende gebeurtenissen. Hij was met een heel volk onderweg, dwars door de woestijn. En dat volk waar hij mee onderweg was, dat was nu niet bepaald een prettig reisgezelschap, integendeel. Het was een gezelschap van opstandelingen die helemaal geen zin hadden in het project en ook niet geloofden in de goede afloop. Je zou dat volk van Israël het best kunnen omschrijven als een verzameling dwarsliggers, een zooitje ongeregeld. Nu kunnen ze zingen: 'We zijn er bijna, maar nog niet helemaal.'
Want inderdaad, na een lange reis van veertig jaar staan ze op het punt hun bestemming te bereiken. Ze zijn vlakbij het beloofde land. Er is echter een probleem. De grote reisleider mag niet mee het land in. Zijn taak zit erop. Zijn levenseinde is nabij. God die hem geroepen heeft, wil hem niet meenemen het beloofde land in. Wat een tragedie! Dat hij niet verder mee mag, heeft natuurlijk een oorzaak. Maar daar komen we later nog wel op terug. Nu heeft Mozes zijn grens bereikt. Als een trouwe dienaar van God en mensen spreekt hij het volk nog eenmaal toe. Hij wil hen lessen leren uit het verleden en wijze raad meegeven voor de toekomst.
Ik ben benieuwd wat Hij allemaal gaat zeggen. Ik hoop ook mijn voordeel te doen met zijn wijze aanwijzingen. Ik ben immers ook op reis naar het beloofde land. Op reis naar de eeuwigheid, dat is het paradijs dat in gereedheid wordt gebracht voor alle gelovigen. Gaat u met ons mee? Heel vaak wordt de tocht van Israël door de woestijn op weg naar het beloofde land vergeleken met het leven van een christen. De tocht door de woestijn wordt dan een beeld van ons leven hier op aarde en het beloofde land wordt dan gezien als een beeld van onze eeuwige bestemming. Daar is een mooi lied over geschreven.
Wij zijn op reis naar ’t Paradijs. https://muziek.vlichthus.nl/1002-wij-zijn-op-reis/
Mozes was dus voor het volk van Israël de reisleider naar het beloofde land. Maar eigenlijk was het een hele tragische onderneming, want op twee mannen na is niemand van het hele reisgezelschap ook werkelijk in het beloofde land aangekomen. Het zijn uiteindelijk de kinderen van de oorspronkelijke reisgenoten die werkelijk het doel hebben bereikt. Hun ouders hebben het niet gehaald en hebben de reis enorm vertraagd door hun ongeloof en ongehoorzaamheid Daarover wordt ook geschreven in de Bijbel.
Hebreeën 3:16-19. HTB.
16 En over welke mensen spreek ik hier? Wie kwamen, nadat zij God hadden horen spreken, tegen Hem in opstand? Dat waren de mensen die onder leiding van Mozes uit Egypte trokken. 17 Wie werden door de toorn van God getroffen, al die veertig jaar? Dezelfde mensen die tegen Hem zondigden en daardoor in de woestijn moesten sterven. 18 En tegen wie sprak God toen Hij onder ede verklaarde dat zij nooit de rust en vrede zouden krijgen die Hij zijn volk beloofd had? Natuurlijk tegen al die mensen die Hem ongehoorzaam waren. 19 En waarom konden zij die rust en vrede niet krijgen? Omdat zij Hem niet wilden vertrouwen.